پادکست ترکی استانبولی 16 – BİR GÜN ALIŞVERİŞTE

BİR GÜN ALIŞVERİŞTE

Alışverişi çok seviyorum. Alışverişte kendimi kaybediyorum. O gün de yine heyecanla evden çıktım.

Yakında bir alışveriş merkezi var, oraya gittim. Çok güzel pantolonlar, etekler, gömlekler vardı. Birkaç tane seçtim. Denemek için kabine girdim.

Mavi gömleği ve açık pembe eteği giyip kabinden çıktım. Aynaya baktım. Eteği de gömleği de çok beğendim. İçimden “Tamam, alıyorum.” dedim.

Tekrar kabine girip üstümü değiştirdim. Birkaç kıyafet daha baktım ama onlar hoşuma gitmedi.

Parayı ödemek için kasaya gittim. Mağazadan çıkmak için kapıya yürüdüm.

Bir adım attım ve o an alarm çaldı. Çok şaşırdım ve korktum. Güvenlik geldi.

“Hanımefendi, çantanızı açın!” dedi.

“Çantada bir şey yok, Ben hırsız değilim.” Dedim.

Güvenlik çantaya baktı. Gerçekten çantada bir şey yoktu.

Sonra üzerimdeki gömleği gördü. “Bu ne?” diye sordu.

O zaman anladım. Eski gömleğim kabindeydi ve ben yeni gömlekle çıkmak istedim.

Utandım ve özur diledim. Parayı ödeyip gömleği de aldım.

Bana inandılar mı, bilmiyorum ama o mağazaya bir daha gitmedim.

یک روز در خرید

خرید را خیلی دوست دارم. هنگام خرید کردن خودم رو گم میکنم. آن روز هم دوباره با هیجان از خانه خارج شدم.

یک فروشگاه در نزدیکی وجود دارد، به آنجا رفتم. شلوارها، دامن ها و پیراهن های زبایی وجود داشت.. چند تا انتخاب کردم. برای امتحان کردن به اتاق پرو رفتم.

پیراهن آبی و دامن صورتی روشن را پوشیدم و از کابین خارج شد. به آیینه نگاه کردم. هم دامن و هم پیراهن را پسندیدم. تو دلم گفتم “آره میخرمش”.

دوباره وارد کابین شدم و لباس هایم را عوض کردم. به چند لباس دیگر نگاه کردم اما آنها خوشم نیامد.

برای پرداخت پول به صندوق رفتم. برای خارج شدن از مغازه به سمت در حرکت کردم.

یک قدم برداشتم و در آن لحظه آلارم به صدا درامد. خیلی تعجب کردم و ترسیدم. مامور امنیتی آمد.

گفت “سرکار خانم لطفا کیفتون رو باز کنید”.

گفتم “تو کیف چیزی نیست، من دزد نیستم”.

مامور امنیتی به کیف نگاه کرد. واقعا چیزی داخل کیف نبود.

و بعد پیراهنی که تنم بود را دید و پرسید “این چیه؟”

آن موقع متوجه شدم. پیراهن قدیمیم داخل کابین بود و من میخواستم با پیراهن جدید خارج شوم.

خجالت کشیدم و عذرخواهی کردم. پول را پرداخت کردم و پیراهن را برداشتم.

آیا من را باور کردند؟، نمیدانم، ام دیگر هیچ وقت به آن مغازه نرفتم.